Ondergangen

riet ruisen en weer rechtbuigen, met dofstormend geluid, heel anders dan die twee losse popels aan het vóórbruggetje deden.

Belangrijk en aangenaam was het uitzicht van de twee, weinig-bewoonde, vertrekken, gelijkgelegen met de dijk. Het huis was maar één kamer diep, omdat de bouwbare ruimte tussen dijk en water te onbreed was, en daardoor hadden die vertrekken van voren en achteren ramen met ruim, hoog, helder¹uitzicht.

Aan de voorkant strekten de bouwzame akkerlanden ver en in alle breedte weg, met weinig woningen en weinig water, geen vee. Stad Amsterdam was aan hoge, bijzondere gebouwen zichtbaar, Halfweg-Haarlem aan z'n drie fabriekspijpen, en geheel ver werd Haarlem aangeduid door de eenzame Grote Kerk, waarop zon zo spits-scherp dakblinken mocht voor het donkere dalen. Was het nacht, donker, dan had de IJpolder maar luttel licht van zowat losse boerenwoningen, en die sliepen vroegtijdig in, en dorpen lagen er niet. Trillende geel, dun-goud-oranje schroeide laat de Stad weerschijn tegen de lucht af. Dat geleek een strak dundoek sierlijk, en zo donker-der-lager de lucht, zo beter zichtbaar die dun-ge-doekte schijn. De kinderen keken daar vaak naar, en ze bespraken hoeveel lichten er wel in Amsterdam brandbaar waren, en hoeveel men er doven kon zonder die luchtige schijn zichtbaar te verminderen.

9

¹  De tekst heeft: elder.