In Russische gevangenissen

ken ik niet. Maar u begrijpt zelf wel, dat is een politieke daad, niet een daad van recht en waarheid. Een Démenti uitgeven doet de regering altijd wanneer in de vreemde over de mishandelingen van politieke gevangenen geschreven wordt. Ik geloof, ik ben er van overtuigd, dat de feiten in het artikel in de Humanité en in de brochure van P. Kropotkin waar zijn. Het zijn alle mededelingen van gevangenen zelf, waarbij een groot aantal, die nu reeds in Siberië zijn of in het buitenland. Als zij de indruk van overdrijving maken, dan komt dat alleen doordat alles wat in twee of drie jaar is gebeurd nu bij elkaar in een klein boekje staat.

Het is de vraag, als u in Orel komt, en in andere gevangenissen buiten grote steden, of de politieke gevangenen u de waarheid durven te vertellen, die eenvoudig ontzettend is. Want geslagen te worden en getrapt tot de dood volgt, dat is iets zeer gewoons als men verdacht wordt te veel te hebben gezegd. Daarom zou ik u raden met de gevangenen alleen te spreken, zonder getuigen, en maatregelen te nemen, dat de gevangenen niet achteraf gestraft worden).¹ In de Centrale gevangenis te Orel zijn vele politieke gevangenen. Maar als u betrouwbare mededelingen wilt hebben spreek dan met Alexis Pavlov, van het Gotzer-proces en met Iwan Korotkov. Als u zegt, dat u Minor en mij hebt gesproken zullen zij u vertrouwen. Korotkov is geloof ik gelijk met Minor veroordeeld. In Orel zijn doodgeslagen Kojine, Samuel Bielin, december 1911, januari 1912, en anderen. (Volgen een groot aantal namen van vrienden en bekenden, die ik moest schrijven of bezoeken)... en groet voor mij alle kameraden, burgers van de Nieuwe Wereld, groet de socialisten van alle landen. Wij, de socialisten, willen leven in liefde. Wij willen, dat de liefde overal zal heersen. Eenmaal zal dat zo zijn.’

Dit is de brief. Hij is geschreven op een armzalig blaadje papier. Gepost in een gewone goede enveloppe met ander handschrift.

85

¹

Welke maatregelen? De schrijver zelf is bedreigd!