In Russische gevangenissen

Een zeer belangrijk deel van de opvoeding is gewijd aan de esthetische opvoeding. De jongens hebben een eigen muziekkorps, een zangvereniging, zij lezen veel, en tekenen heel mooi. Gymnastiek wordt gedurende de gehele zomer in de open lucht beoefend. De directeur beschouwt gymnastiek als een bestanddeel van de esthetische en lichamelijke opvoeding beide.

Nadat wij in de woning van de directeur over het algemene karakter van de kolonie gesproken hadden, begonnen wij onze wandeling. De eetzaal eerst, want het was tijd voor het middagmaal. Een van de beginselen van de kolonie is, dat de jongens onder leiding van hun onderwijzers en werkmeesters alles zelf moeten maken. Ook de woonhuizen. Alles is zorgvuldige, kunstvolle handenarbeid, met stijlvol snijwerk. Bovendien: wat de jongens zelf maken wordt zorgvuldig door hen bewaard. Bijvoorbeeld, op de lange tafels in sommige huizen waren landkaarten geschilderd, damborden en andere gezelschapspelen. Dat is aardig en goedkoop. Niets van dit was beschadigd. Slechts zelden zag ik op onrechtmatige wijze in de muren gekrast.

De jongens aten macaroni. Zelf gemaakt. Een ander gerecht was reeds gepasseerd. Ik lust thuis geen macaroni. Maar hoe kon ik het weigeren van de donkere krullebol, die het zo lief en schuw aanbood? Ik vroeg: ‘Wat heeft die jongen gedaan?’ Antwoord: ‘Een vriendje gewond uit jaloersheid.’ Het is mij in de gevangenis ook opgevallen, hoe lief vele gemoedsmisdadigers zijn. Ik heb duizenden gevangenen gezien. Met wie sprak ik? Wanneer wij in een zaal kwamen: de inspecteur, de commandant, een tolk, dan keken uiteraard de gevangenen verbaasd. Mijn blik gleed snel langs hen heen, en dan zag ik degenen met wie ik spreken wilde met dezelfde zekerheid en met dezelfde kans op vergissing, waarmee ik de woorden voor mijn gedichten kies. In Moskou. Ik zag een slanke, jonge man, met een gevoelige oogopslag. Eigenlijk is het een schanddaad gevangenen, behalve politieke, te vragen waarvoor zij veroordeeld zijn. De herinnering is smartelijk en beschamend en onze vrijheid doet hen pijn. Deze man sprak alleen Russisch. Hij was drieëntwintig jaar. Hij was veroordeeld tot twintig jaar katorga-straf. Hij had

45