Nerveuze vertellingen

dan nog niet, dat voor iedereen zijn weg de goede is... op uw leeftijd weet men dat of men leert 't nooit...'

'Ik zie, dat ik je niet helpen kan... dadelijk komt Sótön terug, dan ga 'k heen... ik lijd zó om je dwaling... meen niet, dat ik alleen aan 't kruis geleden heb... nog dagelijks lijd ik om 't leed van ieder mens, en om ieders dwaling... zie maar.'

9

Uit zijn witte-gevouwen kleding vertoonde hij mij zijn handen, en die bevieten nu zwaardrachtig rood, bloedende stigmata. Ik zag ze, van hem teruggru-wende, vol schrik.

Het lome, luwe bloed dropte breed-neer. Hij zei: 'Doordat ik innig om jouw verdwaalde slechtheid lijd, zijn mijn pijnlijke kruiswonden weer openge-bloed... en ze zullen nooit voorgoed sluiten voordat geen mens meer dwaalt en lijdt.'

Ik keek achter mij om, menende dat ik Sótons fijn-lieve lachgeluid hoorde, maar hij was nog niet in het vertrek terug. Ik zeide, bedaard van schrik, wreed tegen de bloeder: 'Vertoon uw mooie kruiswonden aan wie gij wilt... maar eis van mij geen geloof, dat gij aan 't kruis geleden hebt. Ge hebt er zo genoten, een fijn, nerveus genot... weet U niet, dat marteling 't hoogste genot is? Weet ge dat niet?'

'Dat is mijn scherpste leed... zo'n blinde dwa

62