Nerveuze vertellingen

de brief rood zegelde. De Duivel schreef.

'Beste jongen, gedurende een geruime tijd heb 'k niet bemerkt, datje sterk aan mij hebt gedacht, misschien wel eens losweg, maar zulke gedachten bereiken mij niet. Dat spijt mij zo. Want nu weet 'k niet, hoe je bent, en waar je woont. Ik hoop van te Amsterdam, en datje deze brief terecht ontvangen zult. Ik-moet een beroep op je vriendschap doen. Immers heb ik een weddenschap aangegaan met één mijner vijanden, helaas, men behoeft slechts de Duivel te zijn om er veel te hebben, dat het hem met liefdevolle gesprekken niet gelukken zou, mijn beste vriend onder de mensen van mij af te leiden. Die weddenschap wil ik gaarne winnen, meer nog om het intieme genoegen als om het voordeel. Als beste vriend heb 'k jou aangewezen. Wanneer je deze aanwijzing aanvaardt, schrijf me dat dan dadelijk. En kom, zo mogelijk morgen, in het Bradford hotel, Rue d'Arcade zeventien. Vraag naar de Viscount van Chelsea, ik reis met die naam. In 't hotel vind je ook de vijand, aan wiens liefdevolle verleiding je zult worden blootgesteld. Wees gewaarschuwd, en vertrouw niet op je trouw aan mij, en acht de vijand niet gering. Het is iemand van middelmatige, gemakkelijke vermogens, en die dus een grote invloed op de lieden heeft. Je zult sterk en standvastig moeten zijn, om hem te weerstaan. Doe mij niet het zielsverdriet van te bezwijken, want 'k hou zo van je.

Totus in me tuus, sótön׳

54