Nerveuze vertellingen

't eerste jaar, 'n sjofel faillietje, daar weetje zelf alles van, maar toen kwam dat zaakje los. 't Was op een donderdagmiddag, zo goed weet ik 't nog. 'n Kantoormeneertje, keurig klein, beverig. En daar begint-ie me te vertellen, van zijn familie, die was zo netjes en d'r had er nog nooit een gezeten, enfin, eindelijk kwam 't er dan uit, hij had 'n duizend of tien verdonkeremaand en wat-ie nou doen moest.

'Weet je patroon 't', vroeg ik.

'Nee, die wist 't nog niet, maar 't zou uitkomen, als de kas gecontroleerd werd'.

'Kan je d'r nog twaalfduizend bijstelen?'

'Bijstelen... ja, maar daar kom ik niet om... twaalfduizend gulden.'

'Nou, kort en goed', zei ik, 'je steelt er voor overmorgen nog twaalfduizend pop bij en anders kan ik je niet helpen.'

't Jong maakte nog wat capties, maar hij eindigde toch met me de twaalfduizend pop te brengen, 'n benauwd gezicht erbij.

'Wanneer wordt de kas nagekeken?'

'Overmorgen', zei-d-ie.

'Goed, morgen is alles in orde.'

Hij ging.

En ik de volgende dag naar die patroon op z'n kantoor.

'Ja meneer', zei ik, 'ik kom u over 'n heel ernstige zaak spreken. Een van uw meest

38