Nerveuze vertellingen

altijd beroerd, je komt net naast een vent te zitten, die je op college ook al niet kon uitstaan en een heel eind van je afzitten een paar oude getrouwen van je prettig met elkaar. Dan zit vlak over je een politiek tegenstander van je. Die kans loopje vooral op advocaten-gemeenschappelijke maaltijden. Of anders een verwaande m'neer, die je pas in 'n tijdschrift voor 'n uil of 'n weetniet heeft uitgemaakt. Die kans loop je op elk geleerde-heren-diner.

Nee, die gemeenschappelijke maaltijden daar moet je 't niet van hebben.

Maar daarna, dan wordt 't goed. Je hebt je oud clubje weer zo wat bij mekaar. De losse vrindschap van vroeger is wel weg, er is te veel gebeurd in zoveel jaren, maar de toon is toch inniger en vertrouwder dan aan 't grote, deftige diner. Je gaat met z'n zessen, achten soms, maar liefst niet meer, ergens zitten, en rustigjes bepraat je dan nog eens de oude dingen, tot 't treintijd is, en je weer voorjaren weggaat.

Zo zaten we dan ook bij mekaar. Met z'n zessen en allen advocaten. Wat hadden we al niet bepraat. De hele studententijd waren we nog eens doorgeweest. En je had je verwonderd over de slimheid van Piet, die net op tijd tot den Heere was ingekeerd en je had Cor beklaagd, die zo lelijk de nor was ingedraaid na een stomme onhandigheid en die niet eens flink genoeg was

36