Nerveuze vertellingen

veeleisend en ook een beetje naïef: zie hoe de wat proletarische 'patroon' uit Het Volk een paar jaar later tot directeur van een bank is opgeklommen en hoe de geldsom die de inzet is van het advocatenspel in overeenstemming werd gebracht met De Haans hogere pretenties.

AD VOCA TENS TREEK

Met z'n zessen zaten we na 't gemeenschappelijk diner bij mekaar nog wat na te praten. Een mal ding eigenlijk, zo'n gemeenschappelijke maaltijd na een feestelijke herdenkingsdag, 't Hoort d'r zo bij, maar mal is 't toch. In jaren heb je mekaar niet meer gezien, tien, twaalf jaar, langer soms.

Dan ineens lees je, dat prof. die-en-die vijfentwintig jaar prof. is geweest en dat er bij die gelegenheid een reünie voor oud-studenten zal zijn, gevolgd door een gemeenschappelijke maaltijd, waarvoor je verzocht wordt zo en zoveel geld voor de zoveelste van de zoveelste maand over te maken.

Kom, denk je, laat ik daar ook eens aan meedoen, 't Is toch wel eens leuk, de lui weer bij mekaar te zien. Na de stijf-deftige plechtigheidjes en de deftig-stijve receptie is zo'n maaltijd een lichte opluchting.

Maar dat valt tegen. De plaatsing is natuurlijk

35