Nerveuze vertellingen

' 't Nieuwe hoofd niet... weet u niet, dat m'neer De Zwart er óók uit is... ziekte... hij was telkens zeer ziek... natuurlijk, wie ziek is, die kunnen ze niet houden... maar ik was volstrekt niet ziek.'

'Maar d'r moest toch een reden zijn.' Haar stem werd dunner, spokiger, ze boog haar grijzende hoofd naar mij neder:

'Dat is juist het onrecht... ze hebben een reden gezocht... ik vertel dat aan iedereen... anders denken ze, dat ik er om de een of andere slechte oorzaak ben uitgegaan... u weet wel, als de kinderen de letters kunnen schrijven, dat we ze dan doormekaar op 't bord zetten... anders schrijven ze d'r maar op los, zonder nadenken... en nu schreef ik de letters altijd zó, dat ze Engelse spreuken vormden... dat hinderde immers niemand... voor de kinderen was dat precies 't zelfde... die kennen toch geen Engels... en mij versterkte 't zo... als ik te veel zorg kreeg, dan keek ik er naar... dat sterkte mij... en daarom hebben ze mij ontslagen...' 'Daarom alleen?'

'Daarom alleen... ziet u wel, dat 't onrecht is... o, de mensen zijn zo hard... en wat heb ik ze gedaan... ik heb lang mijn werk gedaan... dertig jaar... heb ik 't ooit iemand lastig gemaakt... ik kende al die mensen niet eens, die aan mijn ontslag hebben meegewerkt... als m'neer De

30