Kanalje

vieren oók... over politiek en over de gemeenteraad en menige veer moesten de raadsleden laten... want dat was Jans fijne boosheid, dat-ie dat nooit had kunnen worden, raadslid niet, en z'n vader niet en z'n grootvader ook niet.

Om tien uur ging de winkel dicht. Zaterdags net zoo goed as andere dagen. Dan zette Ka 't aangekleede boterhammetje klaar op 'n tafeltje apart. Als ze dat gedaan had, kon ze naar bed gaan, en bleven zij nog rustig wat kaarten, tot 't tijd voor't boterhammetje was. En dat was goed. Want gierig dat was Jan niet, hij keek niet op 'n stukje kaas meer of minder en was oók niet bang om 'n busje sardientjes open te maken. Z'n boterhammetjes hadden 'n goeie naam. Onderwijl dan de boterhammetjes uitgekleed werden en verder behandeld gelijk boterhammetjes al gewoon zijn behandeld te worden, praatten ze prettig genietend, met z'n viertjes zoo wat.

Dat wéér op 'n Zaterdag.

't Boterhammetje was uitgekleed en behandeld zooals boterhammetjes enz. en ze zaten nog even stil, voordat ze weer begonnen te kaarten. Toen Dirk de Vries ineenen.

»Ja.« En dan 'n pauze. Dirk begon alle gesprekken met »ja« dan 'n pauze, dan nog eens »ja« en dan zei-d-ie geregeld, wat-ie te zeggen had. Deze maal had-ie dit te zeggen:

»Jonge, Jan, je zal d'r toch 'n dobber an hebbe.«

Jan wist, waar die 'n dobber aan zou hebben, en de anderen wisten 't ook. D'r zou 'n nieuwe kruidenierswinkel op 't dorp komen... geen prutswinkeltje, maar 'n groote... veel groot er dan die van Jan. 't Huis vlak over 'm was d'r voor gekocht en 't huis daarnaast ook, prachtig moest 't worden met groote ruiten en gasgloeilicht.

Jan smaalde, tóch licht bezorgd:

»'n Dobber... 'n dobber... nou, als ik daar 'n dobber an moet hebbe, dan weet ik 't wel... och man, zij 't licht zonder klante... en ik de klante zonder 't licht, as je dat maar weet.«

Zij wisten 't nog zoo krek niet... die nieuwe winkels, dat was niks gedaan.

Zaterdags werd-ie geopend; wat 'n licht, rijen gasgloeilicht of 't zoo niks was, en niks kostte. Schorem en schamel leek Jans winkel met de drie olielampen, eén in 't middenpad, eén boven de vette toonbank, eén boven de andere. En vol dat 't was. Nee maar.

»Malle nieuwigheid« gromde Jan. Hij sloot na tien uur, als gewoonlijk, de nieuwe winkel bleef open en vol tot elf, sarrendlicht open en vol.

Prettig gekaart was d'r dien avond niet. 't Aangekleede boterhammetje was opgezet... ze aten 't zwijgend tot Jan ineenen uitviel:

»Geen biet kan 't me schelen, geen snars... geen hand draai ik d'r voor

46