Palestina

kant van Berseba op, worden de akkers bewerkt door zwervende stammen.

Maar er zijn plaatsen van verrukkende schoonheid. De heerweg in den oorlog aangelegd, wendt steile, hooge heuvelen op, breed geslingerd. Van boven af zien wij het dal, breed en edel, waar de weg doorheenwindt. Zoo twee of drie malen. Er strijken vluchten van mooie, kleine kwartels. Een arend wiekt. Langs héél den weg het leven, dat van dit land is. Er gaan de kameelen. Zwaar beladen met granen. Een enkele moeder heeft haar kleine kameeltje bij zich. Beladen ezeltjes gaan, driftig, maar toch wijs. Er zijn kudden van geiten en schapen. Met de kleine geitjes, en met de kleine lammeren. Maar het is alles wel verlaten. Een land, dat nog op zijne duizenden wacht. Aan den grooten heerweg wordt gewerkt. Men laat rotsen stukspringen. Steenen worden kort en klein geslagen. Over den weg gespreid. En dan ingewalst. Het is héél slecht voor het heel goed zal worden. Zoo een weg heet in het Hebreeuwsch niet „dérèg”, maar hij heet „keurisch”. Dit wegwerk wordt niet door Joden gedaan. Het is in de hand van eenen Arabischen ondernemer. Hoopjes Arabieren zitten. Zij hakken en hoopen de steenen op.

48