Palestina

II.

Van Hebron naar Berseba zullen wij dus door de Negeb rijden. Het Zuiderland, zooals meestal wordt vertaald. Ofschoon het Droge Land wellicht juister is. De Wadi Khalil windt er door tot Berseba. En wendt dan naar het Westen, om bij Gaza in de zee te breken. In den winter is er, spijt den naam, overvloed van water. In den zomer koren.

Oostwaarts komt de Negeb tot de Doode Zee. Westwaarts tot de vlakte van Gaza. Het is het Zuidelijke bolwerk voor het plateau van Juda, dat aangevallen moet worden of over Gaza, of door Moab heen over den Jordaan.

De voornaamste weg is de groote karavaanweg van Egypte, die Berseba met Hebron verbindt. Vroeger moet het land niet onvruchtbaar zijn geweest. Nu is het een van de harde en moeilijke streken van Palestina.

Wegen, buiten den grooten heerweg, zien wij weinig. Er is een weg naar Beit-Jibrin. Zooals overal in Palestina. Geen boerenhuizen; ieder midden in zijn landerijen, maar de menschen te zamen in héél enkele dorpen. Hun akkerland dikwijls héél ver vandaan. De lage bergen zijn met een kort heidegras begroeid. Lager, den

47