Palestina

vee-arts, dat hij ziek is. Zijn chaf, Chalil Effendi, neemt daar genoegen mede. Adil kan ons dus in het afscheid bijstaan. Het oogenblik is gekomen, om Amni, het ongedienstige dienstmeisje, den sleutel te geven en te wijzen op hare plichten.

— Amni, dit is de sleutel van mijn huisje.

—Ja, Heer.

— Gij zult hem niet verliezen?

— Neen, Heer.

— Gij zult elke twee dagen luchten.

—Ja, Heer.

— Gij zult den vloer boenen en schuren.

—Ja, Heer.

— Gij zult de vensters mooi schoonmaken.

— Ja, Heer.

— En niet met water morsen op de gordijnen en de sofa.

— Neen, Heer.

Het is zeker, dat Amni den sleutel verliezen zal. Zij zal niet alle twee dagen luchten. Zij zal ook den vloer niet boenen en schuren. Zij zal de vensters niet schoonmaken. En zij zal water morsen op de gordijnen en op de sofa.

Maar ’t is toch aardig, dat zij zoo goede antwoorden geeft. Zij heeft al veel geleerd. Met een baksjisj van tien piaster is dat niet te zwaar beloond.

29