Buigen onder de storm - Levensschets van Philip Mechanicus 1889-1944

de zomervakantie van 1938. Mechanicus had zijn kinderen uitgenodigd mee te gaan naar de Dolomieten. ‘Juul en ik wisten tot dan toe niets van Olga. Gedurende de heenreis zei hij tegen ons dat een goede vriendin van hem “toevallig” ook in dezelfde trein zat,’ vertelde Rita, ‘en of wij haar wilden ontmoeten. Dat gebeurde en Olga kwam, zag en overwon. ’ Juul: ‘Wij vonden haar een bijzonder aardige vrouw. We deden ook niet afkerig, waar paps misschien bang voor was geweest. De hele vakantie hebben we samen doorgebracht, heel gezellig, we waren direct één familie.’

Vooral Juul was dol op Olga: ‘Ik hield heel veel van haar. Zij was een fantastische vrouw, bij wie ik graag kwam. Het klikte enorm tussen ons. We gingen vaak uit, paps, Olga en ik. Naar een concert of wandelen in Haarlem of Overveen. We aten soms in een restaurant in de Beethovenstraat. Olga kende iedereen en als we daar zaten, moest ik raden wie de andere gasten waren en wat ze deden. Olga wist dat allemaal. Zij bewoonde een mooie verdieping met een suite en een grote achterkamer. Hierin stonden een piano én een vleugel. Die vleugel was van paps, die had hij kennelijk voor haar gekocht.’

Ruth kon zich die vleugel nog goed herinneren. ‘Ja,’ zei ze, ‘die vleugel heeft mijn vader vlak voor de oorlog aangeschaft. Hij is toen piano gaan studeren, uiteraard met Olga als drijfveer. Mijn moeder heeft hem daar nogal mee geplaagd.’

Van Olga kreeg Juul haar eerste pianolessen. ‘Ik was achttien en zat in 1939 in de examenklas van het gymnasium. Mijn moeder had op maandagavond altijd koorrepetitie van De Stem des Volks. Als zij weg was, belde ik Olga, of ik mocht komen. Dat was bijna altijd goed. Ik reed dan op m’n fiets naar haar toe en zat heerlijk de avond bij haar uit. Tegen de tijd dat mams terugkwam, ging ik naar huis. Honderden keren ben ik in die paar jaar bij Olga en paps geweest.’ De relatie tussen Mechanicus en Olga lag gevoelig bij Esther Wessel en Annie Jonkman. ‘Ik had daar best begrip voor,’ zei Juul, ‘maar toch vond ik het heel fijn dat paps Olga als vriendin had. Geestelijk was zij heel sterk. Zij bezat een grote mensenkennis, en dat psychische evenwicht had mijn vader hard nodig. Zij vulde hem denk ik heel goed aan. ’ Op uitdrukkelijk verzoek is Olga, althans voor de oorlog, één keer bij Esther, Juul en Rita thuis geweest. Dat was in oktober 1939, op Juuls verjaardag: ‘Ik heb mams net zo lang aan haar kop gezeurd tot Olga mocht komen, om piano te spelen. Toen ze er eenmaal was, vond mams het niet erg meer. Olga stelde meteen iedereen op hun gemak. Ze hield veel van dieren, van boeken en was ook zeer romantisch. Ze was dol op Chopin, dat speelde ze vaak. ’

85