Buigen onder de storm - Levensschets van Philip Mechanicus 1889-1944

op de krant, met al die mannen onder elkaar, was voor hem een veel prettigere omgeving.’

Om de gebroken relatie te verwerken, verhuisden Annie en Ruth voor enkele jaren naar Enkhuizen, waar hun familie woonde. Later keerden ze terug naar Amsterdam. Tussen Annie en Mechanicus is altijd een sterke vertrouwensband gebleven, die tot in de oorlog voortduurde. ‘Ik vond hun relatie in die tijd veel beter dan toen ze nog getrouwd waren,’ aldus Jans Jonkman. Ruth vertelde dat haar vader Annie na de scheiding regelmatig bezocht: ‘Hij kwam dan eten en bleef ook wel slapen.’ Ondanks alle privé-problemen kwam voor Mechanicus zijn werk op de eerste plaats. Jans Jonkman: ‘Zijn baan was zijn leven. Hij heeft alles zelf moeten doen, moeten leren. Toen hij eenmaal die hoge positie bereikt had, hield hij die krampachtig vast. Hij kon zich niet voorstellen dat anderen daar anders over dachten. Voor Annie was het lastig om dat te aanvaarden. Zij kwam eigenlijk op het tweede plan.’

De drie dochters Rita, Juul en Ruth hebben hun vader niet als lid van het gezin meegemaakt. Zijn beide huwelijken strandden toen de kinderen nog klein waren. ‘Wij hebben geen echte vader gehad, in de zin van een vader die er altijd was,’ zei Rita. En Ruth: ‘Mijn herinneringen aan hem zijn fragmentarisch; het waren altijd korte bezoekjes. Ik heb nooit een echt vertrouwelijk gesprek met mijn vader gehad. Als hij kwam en bleef logeren, las hij me ’s avonds voor. Hij nam altijd boeken mee. Elke nieuwe Handelsblad-uitgave van Bruintje Beer bijvoorbeeld. Toen ik zes was, kocht hij Winnie the Pooh voor me. Hij las me voor en lachte hartelijk om de humor. Ik kon dat als zesjarige niet zo goed begrijpen, maar ik genoot van zijn vrolijkheid.’

Ook Juul en Rita, die toen al ouder waren, hebben soortgelijke herinneringen. Regelmatig bezochten ze hem op de krant. Beiden weten nog dat daar vaak practical jokes werden uitgehaald, met name door hun vader en zijn collega’s Leopold Aletrino en C.J. Schotel. ‘We lachten ons altijd slap om al die gekkigheid,’ zei Juul. ‘En de heren op de redactie vonden dat natuurlijk prachtig, twee van die jonge meisjes op bezoek.’

Met name Juul hing erg aan haar vader. Rita ging, als oudste dochter, al snel haar eigen weg. ‘Pas veel later, naarmate ik ouder werd, ben ik me meer met hem gaan bezighouden, vooral met de vraag wat voor man hij nu precies was.’

Ruth: ‘Als hij op bezoek was, deden we leuke dingen. Toen ik leerde fietsen, holde hij achter me aan. Hij ging met me wandelen, maakte

44