Buigen onder de storm - Levensschets van Philip Mechanicus 1889-1944

staan allen op de foto, die werd gemaakt op de huwelijksdag van Isaac en Siets Monas.

In de late zomer van 1913 vertrok Esther naar Medan. Al spoedig betrok het echtpaar er een eigen huis. Dit was een ongekende luxe voor met name Mechanicus, die van huis uit slechts eenkamerwoningen en overbevolkte ruimtes gewend was. Een foto uit augustus 1916 toont de trotse eigenaars voor hun woning. Dochter Juul kon zich van de verhalen over die tijd herinneren dat het huis weliswaar mooi was, ‘maar verder alles nog primitief, heel primitief...’ De twee leidden een druk sociaal leven. Zij kregen veel mensen op bezoek en trokken er zelf ook vaak op uit. Ondertussen hadden meer oude vrienden uit de Zaaier-tijd hun ideaal waargemaakt. Simon en Leen Biet bijvoorbeeld, waren in Batavia terechtgekomen, waar Leen een functie bij een bank bekleedde. Hun dochter Bea vertelde: ‘Ik weet dat mijn ouders Esther en Philip regelmatig zagen, ook al woonden ze niet bij elkaar in de buurt. Ze zochten elkaar toch op. Ik heb een ansichtkaart waarop mijn moeder schreef dat ze bij Esther en Philip zijn geweest.’

Ook Alex van Weezel was met zijn vrouw Rachel in ‘de Oost’ gearriveerd. Een foto uit 1915 bewijst dat de jeugdvrienden elkaar niet uit het oog hadden verloren.

Twee bijzondere kennissen van Esther en Philip werden Jan en Mies Maal, die te Medan een paar huizen verderop woonden. Aan het ontstaan van hun vriendschap ging, volgens dochter Juul, een ordinaire burenruzie vooraf. Deze ontstond omdat Jan Maal volgens Mechanicus te hard viool speelde. Het meningsverschil leidde zelfs tot, door beiden onder pseudoniem geschreven, ingezonden brieven in de krant. Na verloop van tijd werd de onenigheid bij gelegd. De echtparen verkeerden sindsdien regelmatig in eikaars gezelschap. Op een foto uit mei 1915 krijgen Esther en Mies Maal, volgens het bij schrift, schaakles van Philip. ‘Schaken was een van mijn vaders grootste hobby’s,’ vertelde dochter Rita.

Mechanicus’ zesjarige contract met de Sumatra-Post liep in december 1916 af. Onduidelijk is of de twee het plan hadden weer terug te keren naar Holland. Door het oorlogsgeweld konden zij echter niet uit In-dië weg; het was te gevaarlijk om te reizen. Mechanicus’journalistieke ster was inmiddels flink gerezen. Hij was van een zogenaamde ‘inktkoelie’, zoals journalisten in Indië soms spottend werden genoemd, uitgegroeid tot een verslaggever met een goede reputatie. Bij de andere kranten in ‘de Oost’ was hij zeer gewild en uiteindelijk besloot Mechanicus, voor drie jaar, een hem aangeboden betrekking op Java te accepteren. In juni 1916 maakte hij er met Esther een vakan

32