Buigen onder de storm - Levensschets van Philip Mechanicus 1889-1944

fluit en de iooo transportfähigen zetten zich in beweging. Een vrolijk däääääg van Etty en (...) weg is ze (...) Het was een zware dag voor velen. Voor Kormann, voor Mechanicus en voor al diegenen die zo lang en voortdurend direct contact met haar hadden.’

In zijn dagboek stond Mechanicus vrij uitgebreid stil bij het transport van de familie Hillesum, dat hij een ‘bijzonder tragisch geval’ noemde: ‘De mannen en vrouwen, die voor transport hadden te vrezen, pakten gisteravond met een gelatenheid, die men voor moed zou kunnen houden, maar die toch niet anders was dan de gelatenheid van mensen, die de hartstocht van de verontwaardiging en het verzet niet kennen.’

Het vertrek van Etty was ongetwijfeld een klap voor hem. Hij schreef het niet met zoveel woorden, maar hij was een van zijn beste vriendinnen kwijtgeraakt. Het gezamenlijk schrijven in de barakken was afgelopen, evenals de urenlange gesprekken met haar, op het intellectuele niveau dat hem juist zo nastond. Op die 7de september, de dag van de deportatie van de familie Hillesum, noteerde hij in zijn dagboek: ‘Vandaag begint de elfde maand van mijn verblijf hier. Hoe lang nog. Het verveelt me hier stierlijk aan boord van dit schip, dat nu al zo lang slagzij maakt zonder te zinken en zonder dat er redding daagt.’

Etty Hillesum en haar familie zijn, naar men aanneemt, op 30 november 1943 in Auschwitz vergast.

166