Het zionisme

Dan staat Amos de profeet op en profeteert over Damaskus en Phoenicië en Ammon; maar ook in zijn strafgericht klinkt het troostwoord door: niet het gansche huis Jacob zal worden verdelgd, maar Israël zal onder de volkeren worden uitgezift, zoo men een zeef schudt.

De vervallen hut Davids zal worden opgericht, — en Israël zal in bezit nemen de rest van Edom, en de bergen zullen druipen van most... *,Ik zal mijn volk Israël hèrstellen; eenzame steden zullen zij herbouwen en bewonen, wijnbergen planten, en drinken hunnen wijn, tuinen aanleggen en hunne vrucht genieten. Ik zal hen planten op hunnen bodem, dat zij nimmer weder uitgerukt zullen worden van het land, dat Ik hun heb gegeven”. — (IX, 7—15).

En Hoséa, ook hij ziet de terugkeer Israëls als eene

nationale verlossing......Eenmaal. .. vereenigen zich

de zonen Juda’s en de zonen Israëls, en nemen zich een opperhoofd en trekken uit het ballingland op . .. (II, 2)... Ik zal haar zaaien in het Land en minnen de eens gehate en tot niet-mijn-volk spreken: „Mijn Volk zijt gij”; en het zal zeggen: „Mijn God zijt Gij”. (H, 25).

En Micha, waar hij voorzegt het eindelijk Godsrijk, dat de natiën hun zwaarden zullen omsmeden tot sikkels en hun lansen tot snoeimessen, en ’t eene volk niet meer oorlog voeren zal tegen ’t andere, vrede heerschen zal op aarde, en ieder zitte onder zijn vijgenboom ... daar stelt hij voorop, de gedachte vol nationale trots, dat slechts van Zion de Leere uitgaat en ’s Heeren Woord van Jeroesjolajim” — een laatste troost, vóór den gang,_# naar Babel (VI, 2).

En — met uitzondering slechts van den boetprediker Maleachi, die gebiedend vordert: vrees voor den Heer, terugkeer tot Hem, vóór Hij terug zal keeren tot zijn Volk (III, 7) — is de stem der Profeten een van nationale trots, sprekend van eindelijk schoone toekomst der Natie in het eigene Land. Zoo Zecharja X, 6. „Ik