Het zionisme

Heer niet gansch en al Israël vernietigen, doch herdenken zijn Verbond. Zoo heet het dan ook (Deuteron. XXX) „Dan zult gij wederkeeren tot Uwen God met geheel uw hart en geheel uw ziel. Dan zal de Eeuwige, Uw God, uwe ballingen terugvoeren, u zamelen uit alle volken, waarheen gij verspreid zijt, u weder heenbrengen naar het land, dat uwe vaderen in bezit hadden”....

De kinderen van dezen tijd hebben daaruit trachten af te leiden, dat het Zionsideaal oorspronkelijk niet anders was dan een Godsdienstig ideaal, een belooning voor ïsraël’s goed gedrag in de Diaspora. Met bewonderenswaardige kennis der Heilseconomie Gods decreteerden zij: voor zonden verbannen; terug dus, alléén bij bekeering en boete. ^J)

Maar hoe, dat een Godsdienstig ideaal voorspeld zou kunnen worden als belooning voor... Gods Dienst, die immers in zichzelven is en uit zichzelven en is zijn eigen loon?

Een volk staat gereed zijn land te winnen. Elk kind heeft zijn vader en zijne moeder voor de oogen zien sterven. Een volk van weezen, van zwervers, Zij zoeken hun land, het Beloofde. — Als dan hun wordt ingeprent de Leer en straf gezet op overtreding, dan komt als hóógste straf: uitdrijving uit ’t land, met zooveel wee en moeite te verkrijgen: de dood als natie. Doch slechts voor korten of langen tijd. Want óók in de Diaspora zal de kans blijven op herwinste van ’t land —■ óf als belooning voor trouw aan den Ouden God, óf uit Barmhartigheid Gods.

Een zóó bij uitstek nationale straf als hoogste, uiterste, kan slechts voorzegd aan een volk wiens nationaal gevoel ten zeerste was ontwikkeld, ten ware de straf reeds aanstonds alle uitwerking missen moest. Met andere woorden: zoolang het volk ernstig verlangde

') Geheel in strijd met Deut. XXXII, 36 en 43, waar Verzoening voorspeld wordt voor Land èn Volkenmetjesajal, 26, i.f.