Het zionisme

Een Joodsche kolonie, vóór het joodsche Moederland.

Theodor Herzl’s dood (3 Juli 1904) liet de organisatie in tamelijken onrust achter, die eerst hersteld werd toen het Vlle Congres besloten had, eiken kolonisatorischen arbeid — zoowel als doel, gelijk als m i d d e 1 — buiten Palestina en de naaste omgeving te verwerpen en het Britsche aanbod naast zich neer te leggen. De onverzoenlijken, onder Israel Zangwill, trokken uit de Beweging en stichtten de Jewish Territorial Organisation (Ito), die een territorium voor het joodsche volk zou zoeken — onverschillig waar, dus ook desnoods in Palestina — onder voldoende waarborgen van autonomie.

Deze zuivering kwam de ontwikkeling der joodsch nationale idee ten goede. Men ging meer aandacht wijden aan de beteekenis van Palestina als kolonisatie-land en had daartoe betere gegevens, waar eene zuster-filiale van de J. C. T., de Anglo Palestine Company, te Jaffa gevestigd, vrij spoedig het vertrouwen van kolonisten èn handelswereld had kunnen winnen en door ’t geven van doelmatig crediet nieuwe banen openen aan handel en industrie.

De kunstnijverheidschool „Bezalel”, op initiatief van Prof. BORIS Schatz te Jerusalem gesticht, en onder zijne leiding werkzaam, wist nieuwe banen te openen voor de joodsche kunst en nieuwe bronnen van inkomst voor de Palestijnsche Joden.

De koloniën, die klein-kapitalisten tot immigratie aantrokken en, thans aan zich zelf overgelaten, zooveel mogelijk coöperatief werkten, gedijden, vooral Petach Tikwah.

Maar bovenal bleek Palestina te zijn een cultureel centrum. Toen dan ook Dr. TSCHLENOW het achtste congres (in den Haag, Aug. 1908) de groeten overbracht van de broederen in Palestina, ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan der kolonie Rischon le Zion door hem bezocht, barstte het Congres los in enthousiast gejuich.