Het zionisme

andersdenkenden, andersnationalen onder ons wonen, dan zullen wij hun eervolle bescherming geven, en rechtsgelijkheid. Wij hebben van Europa geleerd, verdraagzaam te zijn”. —

Hij doet pogingen, andere, rijke joden voor zijn plan te winnen, slaagt niet bij Baron Hirsch, den schepper der koloniën van Argentinië, — beproeft zijn „Society of Jews” te vestigen. Te vergeefs. Daar vatten de golven van 't joodsch nationalisme het politiek ideaal en dragen het voort. De massa, de Joodsche massa vindt, na tweeduizend jaren haast, voor ’t eerst een samenhang, een centrum.

Het Zionisme zoover het nationaal was, wordt politiek. Het politieke Zionisme wordt: nationaal. „Palestina” het einddoel der pan-Zionistische beweging.

Noodgedrongen vangt Herzl de organisatie-taak aan, vindt sterken steun o.a. bij Dr. Max NORDAU. In Juni wordt een Joodsch blad gesticht: „Die Welt”. En de eerste woorden van het eerste artikel luidden: „Dit blad is een jodenblad. Wij nemen het woord op, dat een schimp zou zijn, en willen daaruit een eerenaam maken”. — Te München zoude het eerste Zionisten congres samen komen, doch de Müncheners waren niet bijster gesteld op deze samenkomst. Het officieele Jodendom stond immers nog steeds ^op het Reform-standpunt, en het bestuur van den Rabbijnenbond in Duitschland gaf als tegenweer de volgende verklaring af:

„i. Het streven der zoogenaamde Zionisten, in Palestina een joodsch nationalen Staat te stichten, is in strijd met de Messiaansche voorspellingen des jodendoms, zooals die in de Heilige Schrift en de latere godsdienstbronnen zijn uiteen gezet.

2.    Het jodendom stelt zijn belijders ten plicht, het vaderland, waartoe zij behooren, met alle toewijding te dienen, en diens nationale belangen van ganscher harte en met alle krachten te bevorderen.

3.    Met dezen plicht zijn niet in strijd de edele