Het zionisme

souvereiniteit geve over een voldoend stuk land, al ’t andere zullen de joden zelf bezorgen.

Herzl denkt zich twee organen om dit plan te volvoeren. Een „Society of Jews”, die de wetenschappelijke en politieke voorbereiding heeft (staats-kern) en een „Jewish Company” die de practische uitvoering krijgt der besluiten.

Twee landen komen in aanmerking voor de vestiging van het joodsche volk: Palestina en Argentinië. De Society zal vaststellen, naar welk van beide landen het volk zal trekken. De taal die het volk zal spreken in ’t nieuwe land zal de taal zijn, die voor de joden van ’t meeste belang is. Hebreeuwsch gaat moeilijk, want wie onzer kent genoeg Hebreeuwsch, om in die taal een spoorkaartje te vragen f... „De armzalige en verdrukte Jargons waarvan wij ons thans bedienen, die Ghetto-talen, zullen wij ons afwennen. Het was de heimelijke taal van gevangenen’’. — Bij den nieuwen Exodus zouden de verschillende „Ortsgruppen”, groepen van familiën en vrienden, optrekken onder de aanvoering hunner Rabbijnen.

„Elke groep heeft zijnen Rabbijn, de met zijne gemeente gaat. Alle groepen vormen zich zonder dwang. De „Ortsgruppe” vormt zich óm den Rabbijn. Zooveel Rabbijnen, zooveel groepen. De Rabbijnen zullen ons ook het eerst begrijpen, zij zullen geestdrift hebben voor onze zaak en van den kansel bij anderen geestdrift opwekken”... Toch zal geen clericalisme binnentreden.

„Het geloof houdt ons te zamen, de wetenschap maakt ons vrij” ... Leger en Geestelijkheid zullen zoo hoog geëerd worden als hun schoone functies eischen en verdienen. In den Staat, die hen eert, hebben zij niets te vertellen, want zij zouden twistpunten opbezweren, van buiten en van binnen.

Iedei is in zijn geloof of in zijn ongeloof even vrij en onbeperkt als in zijn nationaliteit. En, mochten, ¹

¹

6