Het zionisme

Want wij trekken heen, waar men ons niet vervolgt: als wij er komen, worden wij vervolgd.. . — De jodenkwestie is noch een sociale, noch een religieuse kwestie. Het is een nationaal vraagstuk, en om dat tot oplossing te brengen moeten wij het vóór al tot een politieke „wereld-vraag” maken die in den raad der natiën zal worden beslecht.

W ij z ij n één volk. Overal hebben wij eerlijk beproefd, op te gaan in de volksgemeenschap waarin wij leven en het geloof der Vaderen daarbij te behouden. Men laat ons dit niet toe.... In de vaderlanden waarin wij sedert eeuwen wonen, worden wij als vreemdelingen uitgekreten en dikwijls door menschen wier geslachten nog niet in het land woonden, toen onze vaderen er reeds zuchtten. Men zal ons niet met rust laten. Want diep in de volksziel leven oude vooroordeelen tegen ons. Wie zich daarvan wil rekenschap geven, hoeft slechts acht te slaan, waar het volk oprecht en klaar zich uitspreekt: „het sprookje en het spreekwoord zijn beslist antisemietisch”.

Assimilatie kan slechts verkregen worden door het gemengde huwelijk, doch ook dit wordt niet als een behoefte ondervonden ...

De volkspersoonlijkheid der joden kan, wil en m o e t niet ten onder gaan. Zij kan niet, omdat vijanden van buiten haar te zamen houden. Zij wil niet, dat heeft zij bewezen in lijdensgang van tweeduizend jaren. Zij moet niet, — dat zal HERZL in zijn boek bewijzen ...

Niemand is sterk of rijk genoeg, een volk van de eene woonplaats naar de andere te brengen. Dat kan slechts eene Idee. De Staats-idee heeft die kracht. De joden hebben de gansche macht hunner geschiedenis niet opgehouden, dezen koninklijken droom te droomen; „het komend jaar in Jeruzalem 1” is onze oude spreuk. Nu komt het er op aan te toonen, dat uit dien droom een gedachte worden kan, lichtend als de dag.

Het geheele plan bestaat daarin, dat men ons de