Het zionisme

koningsvolk in de paleizen der wereldsche koningen. Hij was de Majesteit der Congressen die hij leidde, de glorie van zijn volk, de liefde zijner volgelingen. Zijn weg door de rijen zijns volks: een lichtend spoor, zijn al te vroeg verscheiden: een nationale ramp. Grootsch van karakter zóó, dat hij geen vijanden had noch bestrijders; bedillers alleen. Een Mozesfiguur in de Diaspora. Een leven dat niet sterven kan, zoolang zijn volk zal leven. Bemind als Rachel de aartsmoeder. Heilig vereerd door zijn arm volk, dat rijk was omdat het een Herzl had. Hij zelf alleen was een gouden eeuw zijner natie.

Geboren in 1860 te Budapest, Doctor in Rechtswetenschap, Fransch correspondent, later feuilletonist van de Neue Freie Presse. De Affaire Dreyfuss opende zijne oogen voor ’t lot zijner broederen. En, met zeldzame scherpte en vastheid van lijn teekent hij den toestand des jodendoms èn zijn eindelijke Toekomst. „Der Judenstaat. Versuch einer modernen Lösung der Judenfrage” was de eenvoudige titel van een boekje dat een Utopie zou klaren tot onbedwingbare werkelijkheid.

„Der Judenstaat ist ein Weltbedürfniss, folglich wird er entstehen;... die Juden, die wollen, werden ihren Staat haben und sie werden ihn verdienen” luidt de machtspreuk van het nieuwe, politieke Zionisme. De noodzakelijkheid van het Zionisme als politieke factor, het brengen der jodenkwestie tot een internationale kwestie, die zijn internationale oplossing wacht, is de groote lijn, door Herzl getrokken, dwars door alle, religieuze en nationale poginkjes en stroomingen.

De jodenkwestie, aldus zijn Judenstaat, — is een meegesleept stuk Middeneeuwen, waarmee de beschaafde volken niet klaar kunnen komen. Hun goeden wil toonden ze door ons te emancipeeren. De jodenkwestie bestaat overal, waar joden in zeker aantal leven. Waar ze niet is, sleepen immigreerende joden haar mede.