Het zionisme

Organisatie werd beproefd, herhaalde malen, tot in November 1884, speciaal door het werk van Rabbi Samuel M »HILEWER uit Bialystock, een eerste Zionisten Congres wordt gehouden te Kattowitz. De kolonisatie van Palestina wordt meer stelselmatig bestuurd door verschillende Commité’s der Chowewe Zion (Zions-vrienden) uit verschillende landen. Deze Chowewe-Zion waren deels philanthropen, —■ deels practische kolonisatoren, — deels nationalisten. Zoo hadden de Engelsche Chowewe-Zion op hun program o.a.: de ontwikkeling der nationale idee bij de joden en de verspreiding van het Hebreeuwsch als nationale taal.

Dus ontstonden in de meeste landen van Europa, waar Joden woonden, brandpunten van nationaal leven, Zionistische centra, van waaruit de Joodsch nationale idee haar zegetocht door het moderne jodendom zou kunnen beginnen.

Terwijl van lieverlee de oud-traditioneele Joden meer in beslag genomen werden door het zoogenaamde praktische Zionisme, staken de jongeren het nationaal ideaal hoog op hun banier.

Het was de schrijver ACHAD Haüm („een uit het volk”, pseudonien van den Schrijver M. J. GiNSBURG), die zijn stempel drukte op een nationalisme, dat, naast den naam „Nationaal-Jodendom” of Joodsche „Cultuurbeweging” den term ging dragen van ,Achad-Haamisme”. —

Waren de „practische” Zionisten uitgegaan van een bestaanden Joden-nood en hadden zij de kolonisatie van Palestina aangegrepen als een der middelen om de jodenkwestie op te lossen, langzaam kwam het begrip, dat Palestina geen gewoon immigratie-land kon zijn. Want Palestina's beteekenis lag niet daarin vooral, dat het brood gaf aan de hongerende joodsche massa, maar levensgeest aan de joodsche natie als zoodanig. De beteekenis van Palestina was géén economische, maar een historisch-cultureele. Palestina kan niet