Het zionisme

voor de oorspronkelijke landbewoners, een zwerver voor de burgers van het land, een bedelaar voor de rijken, een uitbuiter en millionnair voor de armen, een vader-landlooze voor de patriotten en voor allen een gehate concurrent. Met het aanroepen en inroepen van rechtsprincipes komen de joden niets verder. Zij moeten voor zich zelf zorgen. — Gebrek aan nationale waardigheid, zelfvertrouwen en eenheid zijn de vijanden der joodsche natie; de internationale jodenkwestie moet haar nationale oplossing vinden in een eigen Jodenland. Niet het heilige Land is ^!t einddoel van zijn streven, maar een eigen land.

„Dat eigen land kan slechts Palestina zijn”, was ’t antwoord dat de jonge nationalisten gaven, een antwoord, waartoe de nationale strooming onder het Oost-Europeesche jodendom L. O. Lewanda, M. L. Lilien-BLUM en Dr. J. RüLF, als vanzelf voerde.

De Zionistische idee was op den bodem van de joodsche nationaliteit teruggebracht.

Nieuw leven ontwaakt. De Hebreeuwsche taal wordt beoefend als levende taal. Dichters en schrijvers staan op, die hun denkbeelden uiten in het Jargon (Joodsch, Jiddisj), de Goloes-taal der joden. Joodsch literaire clubs en studenten-vereenigingen (de „Kadimah” te Weenen o.a.) worden gesticht, nieuwe kolonies in Palestina gegrondvest. Baron EDMOND DE Rothschild beschermt eenige Palestijnsche kolonies. Bene-Berith (zonen des Verbonds) Loges worden, vooral in Engeland en Amerika gesticht ¹). De vóórstrijders der joodsche nationaliteit, die de kolonisatie van Palestina als nationale Jodenplicht aanvaardden, noemen zich: Zionisten.

Er ontbrak: eenheid, organisatie, politiek besef.

¹

Nederland nam aan dit regeneratorische werk geen deel. Te Amsterdam was echter de zetel van de Holl.-Duitsch Chaloeka, zamelpenning tot ondersteuning speciaal van Godgeleerden in het Heilige Land. — De naain „Zionisme” bleef er onbekend tot na----1897!