Het zionisme

behoed, en houdt het nog heden ten dage te zaam. Een volk houdt op te leven, zoodra het niet meer hóópt. En deze hoop is thans meer dan ooit van noode, daar de vereende kracht van Godsdienst en moraal aan het slinken is. — Ten slotte kwam hij tot de opinie, dat een nieuw geestelijk leven voor Israël slechts kon bestaan in zijn eigen, oude stamland Palestina.

Die nationale tendenzen werden — vooral bij de jeugd was SMOLENSKi’s invloed bijzonder groot — scherper naar voren gebracht door den antisemietischén geest, die over de landen van Europa laaien ging — ondersteund en tot rijpen gebracht door de geheimzinnige kracht die Palestina voor vele Joden blééf bezitten.

De tachtiger jaren zagen een reeks ernstige jodenvervolgingen in Rusland, — in Rumenië — een wassend anti-semitisme in Oostenrijk, Duitschland.... Duizenden joden, door hunne medeburgers ten doode vervolgd, trokken door Europa heen en zochten hun toevlucht in Amerika, Engeland, Holland, België, óók in Palestina, waar nieuwe kolonies zich kwamen voegen bij die van Mozes Montefïore en de in ’74 gestichte „Pesach Tikwah”.

Dat er in de harten der Joden, die ’t lijden hunner broederen aanzagen ’n zeker onbestemd iets leetde, méér dan meelij en verontwaardiging... een iets, dat allengs vaster vormen kreeg,... Dr. Leon Pinsker zoude ’t eerst z’n gedachten formuleeren in een vast omlijnd plan. In 1882 verscheen van zijne hand eene eenvoudige brochure „Auto-emancipation”, waarin hij de noodzakelijkheid bepleitte van een joodsch eigen land. De joden — zegt hij — zijn onder de volkeren een vreemd element gebleven. Een eigenlijk volk zijn ze niet, omdat zij geen eigen land hebben, en zelfs moeite hebben gedaan, het eigen nationale leven te vernietigen. De jodenhaat is een aangeboren ras-antagonie. De jood is een doode voor de levenden, een vreemde