Het zionisme

de derde: het Jodendom in wereldvrijheid, in nieuwe geestelijke opstanding, de menschheid geestelijk en zedelijk hernieuwend — welnu, — die is juist begonnen .... met de Reform.

Al wat in de gebeden betrekking had op Zion werd geschrapt, En in het manifest der Hamburger Reform-freunde werd o.a. verklaard, dat er geen volk Israël meer bestond en niet meer zou bestaan; dat zij zich van alle Messias-verwachting en alle Zion-hoop pertinent losgemaakt verklaarden, want hun geboorteland was hun eenig vaderland en niets meer daarnaast.

Zion kreeg voor de ont-nationaliseerde joden „slechts een geestelijke beteekenis: de verspreiding van het joodsche monotheïsme over de geheele wereld, als eenige triomph der Joodsche ethiek over de minder hooge en verheven zedeleer der andere volken”. MENDELSSOHN’s verlichte ideeën waren het, die door GEIGER c.s. werden voortgeplant in de Reform. „Voor den reform-Jood heeft het woord Zion evenmin beteekenis als het woord: „verstrooiing”. Hij v o e 11 zich niet in “een „Diaspora”. Hij ontkent het bestaan van een Joodsch volk, waarvan hij deel is. — Voor hem is Jodendom een zuiver godsdienstig begrip, dat met Nationaliteit niets te maken heeft. — De gedachte aan de terugkeer naar Palestina ergert hem of werkt op zijne lachspieren. Hij komt steeds aandragen met het bekende bon-mot: „Als het Joodsche rijk in Palestina wordt hersteld, laat mij dan maar gezant zijn te Parijs” ^s).

Zoo werd eene nieuwe Messias-gedachte gevormd, eene, die Israëls roeping zocht in de Verstrooiing zelve. Juist in de Verstrooiing, want daar alleen kan Israël een lichtend voorbeeld zijn voor alle natiën. Hoe vreemd ^{1 2}

¹

*) Zie Opperrabbijn T. Tal op. cit.

²

Dr. M. Nord AN: Der Zionismus.