De Arbeidsovereenkomsten in de Diamantindustrie

76

In den regel geschiedt dit, evenals in andere industrieën, op een vasten betaaldag, — bij de mèeste juweliers Vrijdags-voormiddags.

Maar is het loon nu altijd verschuldigd ? óók als den werkgever het arbeidsresultaat niet heeft bereikt, als de diamant is weggeraakt, gestolen of wat dan ook? Ook verschuldigd als de arbeider niet heeft kunnen gaan arbeiden, zij het door toeval dat den werkgever trof, zij het door eigen schuld of door ziekte, huiselijke omstandigheden, nakomen van wettelijke plichten, als bijv. het schutteren terwijl hij werk op heeft waarbij groote haast w^ras?

Dit is eene vraag, die het leerstuk der risico bij aanbesteding en arbeidscontract raakt, of beter: het is het leerstuk zelf, op onze industrie praktisch toegepast.

Zien we vluchtig waar het om gaat.

Allereerst komt het er op aan twee gevallen wèl te onderscheiden. Het eerste, dat het arbeidsresultaat niet is tot stand gekomen, het tweede, dat dit wèl bereikt is , doch den werkgever niet is geworden. Het eerste is dan te onderdeden in 2 gevallen: de arbeider heeft niet aan den arbeid kunnen gaan, öf de arbeider heeft slechts een deel van den arbeid kunnen verrichten. Laat ons deze eerste vraag naar de risico aan eene beschouwing onderwerpen.

De arbeider kan door een toeval of overmacht, dus buiten zijne eigenschuld, den bedongen arbeid nietpraesteeren. Heeft hij dan niettemin aanspraak op loon?

Een uitdrukkelijk antwoord hierop is in onze wet niet te vinden. In buitenlandsche wetgeving meest alleen daar, waar die arbeid is een bij arbeidscontract (oude diensthuur) toegezegde. Voor de zoogenaamde „aanneming” of „aanbesteding” achtte men het overbodig eene specieele regeling te treffen dienomtrent, daar immers:

1°. men uitging van het feit, dat bij „aanneming” het ixibeidaresultaat was voorwerp van het contract, (eene meening hierboven reeds bestreden), waarom dan ook de arbeid zelf van den werkman moest buiten beschouwing gelaten,