De Arbeidsovereenkomsten in de Diamantindustrie

51

dities aangeven die bij de bewerking van den diamant zullen gelden ?

En kan met name de diamantwerker deze tarieven zonder meer inroepen, om de voorwaarden te bewijzen, waarop zijn contract gesloten is?

Het spreekt vanzelf dat iedere partij , in arbeidscontract zoo als aanneming, geacht moet worden zijn voordeel te hebben gewild. ') Bestaan er dus door een gezaghebbend lichaam uitgesproken oordeelen over wat do.or alle arbeiders in zekere branche als „billijk”, dus als bestanddeel der overeenkomst zal worden aangemerkt, dan zal men, indien niet de arbeider in kwestie zich te dien opzichte duidelijk heeft verklaard, moeten aannemen, dat genoemde „besluiten”, „tarieven” enz. den wil van dezen werkman te kennen geven.

Het tegendeel ware moeilijk aan te nemen.

Ware deze materie nu wettelijk geregeld, dan moest geeno afwijking van (behoorlijk gepubliceerde) besluiten eener arbeidersorganisatie in rechte worde erkend, dan indien de werkman schriftelijk verklaard had deze tarieven enz. buiten rekening te laten. Dit ware tevens een eenvoudig middel deze „onder-kruiperij” te beteugelen, maar het zal wel eenigen tijd duren eer de rechtskracht dezer tarieven wettelijk wordt geregeld.

Nu wacht de vraag nog op oplossing, of de werkgever geacht moet worden, zich bij de bepalingen der genoemde tarieven te hebben neergelegd.

Heeft deze met de organisatie een zoogenaamd „Tarifvertrag” gesloten en daardoor uitdrukkelijk genoegen genomen met de bepalingen der werklieden, dan is er natuurlijk geen plaats meer voor eenigen twijfel, en zal in dit geval meest eene „boete” hem bij afwijking van het tariefcontract bedreigen.

Maar ook daarbuiten. Qui ne dit mot, consent. Is hem de wil van den werkman uitdrukkelijk kenbaar gemaakt — en daarvoor zorgt i. c. de Bond wel, dan moet hij natuurlijk

') Ph. Lot mar in Braun’s Archiv. f. soz. Ges.geb. u Stat. 1900. Die Tarifvertriige u. s. w.