De Arbeidsovereenkomsten in de Diamantindustrie

40

Ten opzichte van hetgeen op rekening gegeven is van het loon, en

Ten opzichte der tijdsbepaling, voor welke de huur is aangegaan.

Afgescheiden van de vraag of dit artikel geldt voor allen die hun diensten hebben verhuurd, dan wel slechts voor werklieden en dienstboden, — de diamantwerkers zijn werklieden. Op diamantbewerkers die in dienstcontract arbeiden is art. 1638 B. W. ongetwijfeld van toepassing.

Waar echter kantoorbedienden niet onder werklieden begrepen werden, en zelfs een Arrest van den Hoogen Raad den „onderbaas” van eenen timmerman geen werkbode noemde, daar zullen wij onder werkman hier slechts hebben te verstaan den arbeider die den diamant bearbeidt, niet den chef of ploegbaas, wiens enkele taak het toezicht houden is. ')

Deze laatsten zullen slechts dan ook onder 1638 vallen, indien dit artikel overal gelden moest waar diensten werden verhuurd. Dat dit niet het geval is en art. 1638 strikt moet worden uitgelegd, meenen wij op de reeds vroeger door Mrs. Hoytema en Roest aangevoerde gronden te moeten aannemen. Doch daarmee zij dan ook gezegd, dat het alléén geldt bij dienstcontract en geenszins bij aanneming van werk ; trouwens de laatste alinea kan zich kwalijk met eene andere opvatting verdragen.

Zoodat ons artikel weinig van toepassing zal komen. En dat is maar goed ook. Want reeds schrijft in 1868 Mr. G. Belinfante van een laatste overblijfsel van de lijfeigenschap, en vraagt hij, waarom de eed, den bediende door den rechter opgelegd ... niet even eerbiedwaardig is te achten als de zeer bijzondere eed, die de bediende desnoods van den meester kan vorderen, en dit naar aanleiding van de Wet van 2 Aug. 1868 waarbij art. 1781 C. N. in Frankrijk afgeschaft werd ³).

') Van Oppen, s. v„ Huur van diensten I p 303 H. R. in W. 7387.

’) Tn dit artikel (Themis 1868) tal van wetgevingen, die zich zonderznlke exceptioneels bepaling wisten te redden.