De Arbeidsovereenkomsten in de Diamantindustrie

14

autorité et responsabilité et chez 1’ouvrier obéissance et sujétion ').

Afhankelijkheid kan zich hier op twee wijzen uiten, kan of beteekenen, dat de arbeidgever is heer en meester van het werk in dien zin, dat hij bevelen mag hoe de arbeid zal worden verricht en wanneer moet worden gewerkt; kan óók de strekking hebben dat alleen de werkgever in arbeidscontract drage de risico van ’t werk. Bij aanneming van werk draagt de werkman zelf de risico, heeft hij van den werkgever geene bevelen te wachten.

Dat niet de macht tot bevelen het kenmerk is van de arbeidsovereenkomst, heeft reeds Edg. Löning bewezen ’). In meer dan één geval is ’t niet de werkgever zelf — alge-meene vergadering van aandeelhouders enz. — maar een namens deze optredende arbeider — (de schipper bij eene reederij) die bevelen geeft. En in ’t algemeen kunnen we zelfs zeggen, dat:

„wo es sich um höhere geistige Dienstleistungen handelt”, bij schrijvers, onderwijzers, kunstenaars enz., men als regel moet aannemen dat die „hoogere” arbeiders „in freier Tha-tigkeit” hun werk hebben te doen. Ja, „bei den Dienstver-tragen der Arzte, Rechtsanwalte u. s. w. wird es sogar durch die’ Berufspflichten ausgeschlossen sein, dasz der Arzt oder Rechtsanwalt anders als nach bestem Wissen und Können seinen Beruf ausübt.”

Cr o me, die dit wel moet erkennen, geeft echter niettemin den „Arbeitgeber”, „Kapitalsherr”, „Herr der Arbeit”, het heele Recht der Direktive, en voert aan, „aber die Reserve, die der Herr sich bei der Ausführung des Unternehmens hier unter Umstanden auflegen musz, entspricht doch in diesen Fallen seinem prasumptiven Willen bei Eingehen des Kon-trakts” ’).

') E. Lehr bij Bodeux loc. cit. Mr. Molengraaff in Handelingen J. V. ’97 II p. 39 sq. op het standpunt van Sainctelette, contra Mr. de Louter en Mr. Fokker, p. 76 sq., p. 86.

’) In Hdwb. der Staatsw. 2^to aufl. s. v^e. Arbeitsvertrag p. 989.

’) Cr ome: Das partiarische RechtsgeschSft p. 150 sqq.