De Arbeidsovereenkomsten in de Diamantindustrie

12

Het voorwerp. Men wil namelijk dat bij arbeidsovereenkomst wordt beschikking gegeven over werkkracht, bij de aanneming slechts voor een &xhQAsresultaat wordt ingestaan '). Verplicht ik mij dus tegen loon gedurende zekeren tijd te arbeiden, dan sluit ik eene arbeidsovereenkomst; zeg ik een door mijnen arbeid te bereiken voltooid werk toe, dan ben ik aannemer van werk.

Bij nader onderzoek zal men dit criterium echter niet kunnen aanvaarden. Ook de aannemer verplicht zich — en in vele gevallen zelfs in persoon — te arbeiden. De arbeider in arbeidscontract wordt in den regel niet gehuurd om beschikking te hebben over zijne arbeidskracht, doch ook met het oog op door zijn arbeid voort te brengen resultaten. Men vraagt niet „arbeid” van hem, maar immer arbeid van eene bepaalde soort, en waar stukloon is bedongen, daar zeker is de geheele verhouding tusschen werkgever en arbeider gebaseerd op ’t afgeleverde of af te leveren werk, m. a. w. juist het te voorschijn brengen van te voren berekende of bedongen arbeidsresultaten vormt hier den inhoud van het contract.

Schreiber ³) licht dit door eenige voorbeelden toe. De geneesheer, de advokaat — of zij aannemers zijn dan wel partij in eene arbeidsovereenkomst, steeds verrichten ze dezelfde diensten, nimmer kunnen zij instaan voor het te voorschijn brengen van een resultaat van hun werken. Zoo brengt dan ook het Zwitsersche verbintenisrecht alle bepalingen van arbeidsovereenkomst van toepassing op het verrichten van diensten, die eene zekere vakkennis, kunstvaardigheid of wetenschappelijke vorming vereischen, wordt aan de andere zijde door sommigen verkondigd dat werken op stukloon steeds is eene aanneming van werk ’).

Het voorwerp dus is in beide contracten hetzelfde. Bij beide

’) Diephuis op. cit. Cornil p. 106 sq Motive (Entw. Allg. Burg Ges. B. f. d. Deutsche Reich), II, § 559.

*) Der Arbeitsvertrag nach dem heut. österr. Recht p. 9.

^:l) Bodeux op. cit. p. 32 sq. Motive II p. 471.