Met de stroom mee

den baas bewerken, dat hij u ’n goede rol moet geven.”

Al wat donker is in Lode v.erdwijnt als sneeuw voorde zon. Hij heft het glas en spreiekt: „Op het Vlaanderem-minnend hart!”

De Groupe Libre heeft ons theater gehuurd; en de eindloze tournee van het Diets Massatoneel is aan de gang. Men speelt te Oudegod, Eecloo.Dendermonde, Thielt, Inghoyghem, Maldeghem, Iseghem en alle denkbare Ghems ter wereld.

Lode wordt er niet bepaald dikker op. Hij krijgt niet veel beter rollen en dus niet veel meer gage. De strijd om onderscheiding mat nogal af, ’n ander zou onder de intri-gues en plagerijtjes bezweken zijn, maar daar Lode geen kamp geeft, ontzien ze hem, ze kunnen hem niet aan.

Toch proberen ze hem alles tegen te maken, hem van zijn stuk te brengen door iets te zeggen wat niet in de. tekst staat, achter het wachtwoord, dat hem als lakei doet binnenkomen. Ja, hij moet de lakei wezen van ’n verwaanden graaf, ’n stomme franskiljon. In de brochure staat: luxueus interieur, maar ze moeten ’t luxueus interieur soms spelen in ’n bosdécor van ’n opera of in ’n ruimte die meer van ’n afschuwelijke vrolijke keuken met smoezelig behang heeft. Maar het is Waar, zoo nauw kijkt ’t publiek niet. De mensen vinden ’t al gauw prachtig, hun fantasie staat voor niets. Ze klappen geducht, maar nooit voor de zes uitgebalanceerde zinnetjes door Lode gezegd en die over de drie actes zijn verspreid. Wat hij zegt, zegt hij goed. Hij legt er alles in wat hij voelt; de geslepen onderdanigheid van een lakei. Bij de repetities knikt Agricola hem wel ’s toe, maar nooit komt zijn naam in de krant, zelfs niet in „’t Getrouwe Maldeghem.” Nooit wordt hij bij ’t open doek meegeroepen; de mannelijke collega’s tonen nooit hun tevredenheid.

Lode (evenwel verliest het vertrouwen in God evenmin als in Vlaanderland. Echter, het valt niet mee, dat haastig optreden in slechte herbergen met décors die bij ’n heel ander stuk thuishoren, waar je niet aan gewend bent, met deuren die niet open willen voor lakei, of muren die op den lakei dreigen neer te storten, terwijl hij ootmoedig moet aankondigen: „Mijnheer de Graaf, een voorname dame wil u spreken,” de graaf vals be-

61