Met de stroom mee

de Hollanders. (Louis zucht: „dat is erg bemoedigend.”) Tenminste op ’t atelier waar ik studeer bij Stijn Maes, zoals je weet, dat is ’n beroemdheid hier; heeft veel stukken in musea, maar voor mijn gevoel heeft ie teveel maniertjes, impressieve kleurtjes. Stel je voor, laatst was Polydoor Ronde hier, de koning van de dichters; zielsjammer dat ik er net niet was, want hij is ’n genie en Stijn zegt, dat hij de enige werkelijk grote is, die ’t niet altijd over zichzelf heeft. Hij is opk expressionist maar wil ’t niet weten.”

Nu volgt een lofzang op het expressionisme, waar Louis mee instemt, maar die hem op ’t ogenblik niet interesseert. Lucas bleek zich nu beter te hebben gewend, en zich over zijn heimwee naar Limburg, waar het meisje woonde, heen te hebben gezet. Hij schreef over naakte vrouwen die hij schilderde. Terwijl de brieven plachten te eindigen, dat in Brussel veel schone meisjes waren, maar dat er geen bij was als Charlotte!!, besloot de onderhavige anders: „Kom dus, mijn geniale vriend Louis! Nu moet ik je iets schrijven, waarvan je misschien verbaasd zult staan: ’t is uit met Charlotte! Ik voel niets meer voor haar; zij is de vlam van mijn leven niet geweest, zqu ik er wel ooit een krijgen? Maar enfin, nu jij hier komt, zal Brussel mij nog dierbaarder worden; meisjes zat op en genoeg, is niet, grote broeder in de kunst?”

Louis had deze brief meegenomen, omdat er Eddie’s adres op stond, maar nu zit hij toch wel even stil te kijken. Hij heeft gedacht, dat Lucas eeuwig door zou gaan met zijn gemaal over Charlotte. De onblusbare hartstocht had ’n snel einde genomen. En Louis, die zich alleen in eigen lotgevallen verdiepte, krijgt wel even ’n sensatie van ’t tijdelijk van grote hartstochten. Hij zet z’n tanden op mekaar en zweert in de blikken bus na. 81: nooit en nooit krijgen ze mij d’r ander. Maar hoeveel makkelijker gaat alles in de droom; die houdt met moeilijkheden geen rekening.

De controleur ziet dat bleek personage daar zitten met z’n verbeten mond en roept: „Menierke, ge moet hier changeren!”

En weer valt Louis ’n tram binnen, net tussen een Brusseleerke met een knevel en een aardig kind met een doos. Hoewel de vrouwen bijzaak zijn en ’t toch alleen maar om de roem gaat, moet hij de blonde even

47