Met de stroom mee

hij vond hef er steeds gruwelijker. Met de rozenkrans en een groot kerkboek stapt Louis naar de St. Servaes, hij is zo zeer in gedachten dat hij allerlei mensen, die hem groeten, niet ziet of veinst niet te zien. Vroeg is hij in de kerk, maar anders dan gewoonlijk, is hij niet helemaal in de dienst, hij blijft tot de zegen wordt uitgedeeld, ontwijkt de vrienden van gisteravond die op hem afkomen, stijgt in de autobus die hem naar ’t station brengt, neemt daar de trein naar ’t Noorden.

’n Stoomtram brengt hem naar zijn geboortedorp. Het ouderlijk huis ligt in de tere najaarszon. Moeder komt hem op de drempel tegemoet en slaaf de arm om haar boekhouder heen, hij laat zich dat welgevallen, ze vertelt dat Greetje, hun oude buurmeisje, vaak naar hem informeert. Binnen zit de oude Ludwig niet meer met zijn pijp, maar in zijn stoel troont de man van Marie, een oppassende schrijnwerker die het eerlang tot aanzien zal brengen; Marie heeft ’n goede partij gedaan en is een hele dame geworden. Een jammer is alleen dat ze kinderloos is gebleven en om haar mond vertoont zich ook al de bittere trek die Louis vroeger voor haar spiegel heeft ingestudeerd. Ook zij is blij haar lievelingsbroer te zien. Oudergewoonte letten we niet teveel op de boerenpummels, de broers die haastig ’n kruisje slaan en zich in de soep verdiepen, maar wel zien we moeders dankbaar gelaat en we weten hoe bijna tranen vloeien uit treurnis dat de oude Ludwig deze prosperity in den huize Wolff niet heeft mogen aanschouwen. Zo radert het leven voorbij, simpel voor de simpelen, en als er geen kantoor morgen dreigde, dan zou Louis zich misschien gelukkig voelen, maar de arbeid die hem voorlopig meer obsedeert dan de dubbelganger achter de Comedie, verzuurt hem de vreugde om het comfort dat hij zich en de zijnen kan aanbieden. Is dit het leven, God in de Hemel? En met grote teugen drinkt hij van het zelfgebrouwen bier om te vergeten dat hij morgen weer in de papieren vol dode getallen zal staren. Ook de gedachte aan het stuk van Ghéon dat ze gaan opvoeren, en het vertellen daarvan, van Die Arme onder de Trap, vermag niet volkomen de dreiging van dat doodse alledag-werk te vervagen.

Maar alle volgende avonden is hij in de weer. In zijn vrije tijd heeft hij dramaturgische werken bestudeerd, hij

40