Met de stroom mee

den. Alleen Lucas blijft zijn Charlotte mooier vinden. Over dat kind, dat hem nog niet ziet staan, heeft hij Louis al elke winteravond na les tot vervelens toe onderhouden, maar Louis vindt de danseresjes veel aardiger, al zou hij geen keus kunnen doen, die zigeunerpakjes zijn verrukkelijk; Loven vindt de benen ’t belangrijkst en al wandelende, maken ze de schoonste plannen, ze zullen ’n permanent cabaret oprichten in de lunchroom, Louis zal voordragen, Loven sneltekenen, de zigeunerinnetjes dansen en De la Gileppe zal piano spelen, heel treurige muziek. „En ik,” gilt Eddie Lucas, „ik ga direct de affiches ontwerpen.” Ze gloeien van enthousiasme.

Maar ze zijn de danseresjes van het Drakenfeest allang vergeten als ze weer ’s aan hef raam van de lunchroom zitten, ’t over Schiller hebben, over Shakespeare en Bouwmeester die zo mooi een ouwe woekerjood moet spelen en terwijl ze zo praten, vertoont zich op straat een eigenaardige verschijning, een lange grijze man met ’n viool en twee meisjes, zeker z’n dochters, allerliefste kinderen, zegt Arsène Loven. Mevrouw van de lunchroom geeft toelichtingen, dat zijn Hongaren die uit hun land gevlucht zijn voor de oorlog, want in de hele wereld is nog oorlog, behalve in Holland, al kon je hier ’t bombardement van Visé goed horen. Die Hongaren nu hebben een vergunning van den burgemeester. De hele stad is nog op de hand van de Hongaarse en Weense kinderen, de Belgische kinderen vindt men over ’t algemeen niet veel zaaks, die komen van te dichtbij en hun moeders zijn ordinaire madammen, het is dan ook waarschijnlijk dat de Centrale machten zullen overwinnen en dat is maar goed ookl Zo redeneren de domme lieden, maar de Limburgse aristocratie, de „highbrows” (van Limburg wel te verstaan) en dientengevolge ook de Muiderkring, zijn meer voor de geallieerden, maar dat belet hun niet deze maagdjes die daar met hun vader de danse hongroise van Brahms hebben ingezet, allerverschrikkelijkst lief te vinden. En allen voelen dat na de Bourgeois Gentilhomme de komst van deze straatmuzikanten het gewichtigst evenement hier ter stede is.

Enige dagen later weten ze dat dit een keerpunt is. Want die schone meisjes die ze overal volgen, die ze al hun kleingeld geven, zijn boden uit een andere wereld, waar geen barbarie heerst, maar kunstgenot, zo jong zijn

31