Met de stroom mee

meedoen, maar zorg dat ge uw devoirs niet negligeert.”

Op ’n middag, als de internen op promenade gaan en slechts enkel van hen zijn achtergebleven, zitten de acteurs in de eenvoudige kamer van prof. Mayeux. Daar hangt ’n sober crucifix boven ’n piano en de muren staan vol met Franse boeken. Ook ’n paar portretten aan de wand. „Da’s Molière,” zegt Mayeux meer tot zichzelf, „en die daar is ’n dichter, ’n zondaar die bekeerd is, een van de grootsten, Verlaine.” Die naam is makkelijk te onthouden omdat er ’n naaister hier woont, die heet Stéfanie Verlaine, zulke namen kun je in ’n gesprek te pas brengen, je weet nooit waar ’t goed voor is.

Dan begint Mayeux aan de lectuur, langzaam legt hij alles uit. Het stuk heet: Hij wilde ’n groot Sinjeur zijn. Louis begeert al heftig die monsieur Jourdain te spelen, maar hij voelt dat men hem, kleinen baas, om zijn ambitie zal uitlachen. Hij wacht af. Een intern uit de vijfde gym krijgt de lollige hoofdrol en achteraf gezien is ’t ook wel moeilijk; bijna alle belangrijke rollen zijn verdeeld en Mayeux vraagt: „En gij Wolff, die zo goed uw professors kunt namaken, wat wilt gij.” Het is juist of ’n bescheiden stem in Louis hem dicteert: „De professeur de danse.” „Bon,” zegt Mayeux, „maar dan zitten we nog met Cléonte, neem dan ook maar Cléonte, die danst ook, maar dan moet je ook ’n aardig Turks dansje zien te verzinnen voor de derde acte.”

Had Mayeux dit maar niet gezegd, want deze opdracht wordt hem als leider noodlottig. Louis vindt spoedig ’n Turkse dans uit en duwt geleidelijk dien ijdelen Mayeux uit de regie, ’n Bizondere aanleg heeft dit boerenknulletje Wolff, daar gaat niets van af. En verlegenheid staat niet in zijn woordenboek, zelfs al zou de bisschop of de koningin de repetities bijwonen.

En eindelijk komt de uitvoering naderbij. Ieder scholier heeft de vergunning, twee familieleden uit te nodigen ter bijwoning van het feest. De burgemeester en deken zullen er zijn en heel misschien ook Zijne Eminentie Lau-rentius de zoveelste, bisschop van dit diocees. Dus als gij zo’n armelijke familie had als Louis, zoudt ge u ook wel tweemaal bedenken eer ge die in hun rare kleren tussen al dat voorname volk liet zitten, dat zouden ze zelfs niet eens willen. Maar den pastoor heeft Louis vol aandrang

27