Met de stroom mee

DERDE HOOFDSTUK

HIJ WILDE EEN GROOT SINJEUR ZIJN.

Ziezo, nu heeft de pastoor afgedaan. En de declinaties hebben afgedaan. Maar op school zelf is ’t niet veel amusanter geworden, men moet er precies zo werken in precies hetzelfde gebouw onder vaak dezelfde professors. Bovendien mogen de jongens hem niet erg, maar dat is van weinig belang, want hij blijft in contact met enkele anderen van ’t gym, die hij ook in ’t huis op de boulevard ontmoet. Daar spreken ze over vele zware zaken. Ook deze voornamere jongelui misprijst hij in z’n hart ’n weinig, met het voortschrijden der tijden, dien stommen Eddie Lucas ’t meest, die ’n beetje tekent en dan nog lelijk genoeg, maar hij laat zich zijn sigaretten welgevallen en ook de koffietafel van Lucas’ knorrige mama.

De leraren zijn maar zo zo, ze zijn niet bijster aardig voor den boerenzoon; vooral Stokx is ’n beul, je moet voorzichtig zijn, hem te vriend houden, anders ranselt die je kapot. Hij is ’n monster met z’n kale kop, z’n zware buik machtig opbollend in ’n vettige toog en dan maar voortschuivend op geweldige platvoeten, terwijl hij zwaait met z’n klavieren. Hij is na den prefect de meest gehate zwartrok hier, maar je zinkt door de grond als hij je aankijkt.

Op een morgen komt Louis de klas in op de platvoeten va,n Stokx, blijft, terwijl alles hem verrukt aanstaart, in de deuropening handzwaaiend staan, de klas gaat opgetogen juichen: „Kijk daar, Stokx!” Ze schreeuwen van geestdrift, Louis schuift moeilijk voort, de mond scheeftrekkend a la Stokx, hij imiteert meesterlijk de schrik der school, onder oorverdovend gejuich der menigte. Maar owee, daar heb je Stokx zelf er achter aan, platvoetend, handzwaaiend en hij rukt Louis bij de kraag, terwijl de stilte des doods groeit: „Ik zal je van college donderen, rekel!” knerpt hees de professor----

Maar Louis krijgt enkel van den Directeur ’n vrij omvangrijke straf: veertig Duitse thema’s en vier vrije midda-

25