Het zotte vleesch

Ze gingen met hun drieën verder de singel af, die als n schilderij was van n franschen impressionist, met z n helle, zomersche kleuren. Er liepen dames in wit en met witte schoenen, heeren in lichtgrijze costuums en lichte hoeden. Zonderling contrasteerde hier mee „Paul Verlaine”, die net wakker was geworden op z n bank langs den weg en nu met zii gebogen gestalte sigaren-stompjes zocht om den Zondag gezellig mee te passeeren.

Dan kwamen ze in de oude stad op de markt.

De laatste mis was al begonnen; voortdurend traden menschen met dikke kerkboeken den kathedraal binnen. Vrouw Evers, die gearmd met haar man aank wam, trok zeer de aandacht door haar walgelijk kostuum: verschoten, paarse mantel en n hoed als n bloementuin. Haar sedert gistermorgen aan een stuk beschonken man ging fier en tamelijk recht naast haar. n Kerkboek hadden ze niet bij zich, daar deeën ze niet aan.

De drie jonge mannen gingen aan ’t raam zitten van ’t groote „Café de TEglise” om te wachten tot de laatste mis gedaan was. Meneer van Alfen, presenteerde hun n sigaar, die ze langzaam oprookten bij n frisch glaasje Gulpener-bier.

Dan begonnen de klokken weer te luiden en ze stonden op. In Limburg is men gewoon de menschen van de halftwaalfsche mis op te wachten en dan de revue te laten passeeren.

't Eerst kwam de aristocraten van 't stadje, de meesten zonder jas, met witte handschoenen en in druk gesprek over de jacht, ’t Waren meest advocaten, rechters en menschen die niets deeën, met hunne diverse vrouwen en dames, voor ’t meerendeel spichtige lieden met rottingen. En de burgers gaapten deze edele lieden eiken Zondag met dezelfde verwondering aan, die menschen met hun jacht.

Later kwamen Lizzy en Fi en, gearmd en in eenvoudige, zwarte manteltjes en kleine, zwarte hoedjes. Peter excuseerde zich tegen zn vrienden en ging op de dames af.

„Weet meneer Wiranowitsj,” vroeg Anton correkt, „dat deze