Het zotte vleesch

Sef Geraedts was dien morgen onder 't fluiten van n liedje uit 't bed gestapt, waar z’n meisje nog sliep. Sef was niet getrouwd met Fien, maar hij leefde met haar als-of, sedert hij uit Duitschland terug was, haar hier in deze kroeg ontmoet had en van haar was gaan houden. Hij had haar willen trouwen, maar ze wilde niet. De taverne was eigenlijk half logement en half bordeel. Fien was reeds vroeg hier terecht gekomen, maar was nog altijd n jonge, sterke meid, mooi, ondanks haar beestige leven. In het halfduister van 't alkoofje lei ze bekoorlijk, de witte naakte arm onder haar slanke hals. Om haar blanke hoofd was nu warrig en wild haar hoogblonde haar, om haar blauwe oogen had 't wreede leven hartstocht-cirkels geschroeid. Hoewel Sef floot, terwijl hij zich snel kleedde, ontwaakte ze niet, bleef ze maar stil liggen, terwijl haar bloote borsten zacht bewogen.

Sef drukte nog n teederen kus op haar boezem, maakte dan z’n flesch klaar met kouwe koffie van gisteravond en dronk ’t resteerende deel staande uit. n Paar droge broodjes at hij er bij.

Die wikkelde hij in n krant, kuste Fien nog s op de malsche, roode lippen en stak n darteltje op, terwijl hij naar buiten ging.

Sef was n liefde-kerel. Van z’n dertiende jaar was hij veroverend door de wereld gegaan, met iets „verführerisches” in z’n helblauwe oogen. 't Eene schandaaltje na ’t andere had hij gemaakt, hij had gezeten voor n poging tot moord: hij had n.1. n vrouw, die tien jaar ouder was dan hij en waar hij heel veel van hield met n revolver bedreigd. Schot was niet afgegaan, maar hij werd gepakt en in z’n gevangenschap kweekte hij met zorg 't kleine, roode snorretje, dat hem zoo charmant stond, met de uitdagend-omhoog-gestreken puntjes. En toen hij er uit was gekomen, zeien de menschen „ zoon beest van n vent” maar hij was naar Duitschland gegaan en had zich van niemand, ook van z’n vader niet, iets aangetrokken. In Duitschland beleefde hij tal van avontuurtjes na den oorlog en hij kwam dan ook tevreden in z’n geboortestad bij z’n oude, dikke moeder terug, s Avonds was hij naar de „Perreplu” gegaan, waar hij Fien had gevonden. Toen was hij bij haar gebleven en ging nog slechts s bij uitzondering naar moeder Geraedts, want met vader had hij ruzie.