Het zotte vleesch

pleegt hij zelfmoord: de wereld is voor hem onbewoonbaar geworden.

Een jaar later verscheen bij dezelfde uitgever te Laren de volgende roman van Hiegentlich, Schipbreuk te Luik. Opnieuw is de wereld zwanger van onheil.

In de hoofdpersoon Alex Moser herkennen we veel van Jacob zelf: hij is de joodse intellectueel, bezorgd om de toekomst van samenleving en beschaving, nu het totalitaire denken oprukt.

Postuum verscheen in 1946 bij uitgeverij C. Hafkamp te Amsterdam de roman Met de stroom mee, voorzien van een voorwoord door nog een Amsterdamse studievriendin, Roelfien van Blokhuysen. Ook deze roman is doortrokken van het dreigende onheil dat vanuit Duitsland zou overwaaien. Maar nu is de hoofdpersoon iemand die zich door het nieuwe denken van het nationaal-socialisme laat meesleuren, Louis Wolff, een karakterloze en teleurgestelde man, die in de nieuwe beweging hoopt te vinden wat hem tot nu toe door het leven onthouden is: roem en eer. Zijn opportunisme verleidt hem ertoe agent te worden voor de Gestapo in Vlaanderen.

In handschrift is ten slotte nog een ongepubliceerde roman van Hiegentlich bewaard, Taboe, handelend over de verboden liefde van Emile Moser voor zijn zuster, alsmede twee toneelstukken, Gaat uzitten (in 1927 te Leuven opgevoerd) en Het symptoom.

In een brief aan Koen Vos van 23 juli 1929 had Jacob Hiegentlich twee gedichten voor zijn neef overgeschreven. Een ervan is het sonnet'Kerstmis in de Bar', dat in 1930 in Elsevier verscheen en volgens Catharina Ypes tot zijn beste verzen behoort.

Uit de brief vernemen we dat Hiegentlich het gedicht nog een andere titel had toebedacht, namelijk'Dies est laetitiae', het is een dag van vreugde, een citaat uit een liturgisch gezang voor Kerstmis. Het andere gedicht is een sonnet op de Dood van Petronius. Hiegentlich had het naar de redactie van De Gids gestuurd, en zegt er zelf over:

'Ik vind dit 't meest geslaagde'. Maar de redactie van De Gids vond het sonnet blijkbaar minder geslaagd; zij nam het althans niet in haar tijdschrift op. Hiegentlich heeft het vers toch