Gij zaagt hem met zijn vrienden zich vermaken, hoe bruineïadzio op ranke benen snel, zich repte in 't opwindend tennisspel opdat de racket toch terecht mocht raken.
Hij miste nooit den kleinen, wilden bal.
Wie dorst zijn bateloze schoonheid laken?
O sierlijk spel, dat niet lang duren zal, hoe wankel is de staat van aardse zaken.
Want wie daar in de avond voor zich heen stil zat te staren op 't hoog terras, zag hoe 'n moedeloze knaap alleen, vooroverneigend in de branding was.
Als blind liepTadzio van 't lege strand diep in der golven gruwelijken brand.