Het zotte vleesch

Ze hadden met hulst het buffet behangen, maar Kerstmis was lang reeds geweest.

Ze zaten verveeld en met bleeke wangen, de gasten na een verdronken feest.

Ze waren zat, en toch ziek van verlangen waarvan nimmer genieter geneest -Een knaap die de wrekende stilte vreest verhief met gelouterde stem een zang en

't was: „De herderkens lagen bij nachte," de hoofden negen stil en ontdaan, „Onnoozele kinderkens werden vermoord," de lampjes zijn rooder branden gegaan. Een vrouw sprak in doffe gedachten:

Jezus, wat heb ik dat lang niet gehoord."