Het zotte vleesch

Frans ging naar Utrecht. Het viel niet mee voor iemand die als jongetje altoos snel en huiverend was doorgeloopen als ergens n zieke in den hospitaalwagen werd gedragen, n schouwspel waar heel de stad met open mond naar bleef kijken. Maar met dezelfde onverzettelijkheid waarmee zijn vader inspecteur, Monten hoogleeraar was geworden, studeerde hij. Tevens echter vroeg hij zich spoedig af: Waartoe dit alles? Wat dr. Bahlman gedaan zou hebben, kwam hem legendarisch voor, er viel niet veel te genezen.

Zonder dat Joske hem onverschillig werd, kreeg zijn verlangen naar haar n andere aard, bij wijlen scheen het of alles verveelde op den duur, het geloof, de vleeschelijke liefde. Zijn periodiek optredende impasse bestreed hij als n echt student met n stevige borrel, maar als hij bij toeval de weekmakende rook- en dranklucht, die hem bij zijn vader afgestooten had, uit eigen keel gewaar werd (n weerzinwekkende maar toch niet volkomen onaangename sensatie), hield hij op, verliet de kroeg. Hij bezat toen nog die wilskracht die gezonde boeren kenmerkt. Maar de tijd moest komen dat hij schouderophalend den plicht deed waaraan hij twijfelde, dat hij stereotiep zou mompelen: Allemaal niks.

Moeder had zich zeer verheugd toen hij van n meisje sprak en op n Kerstdag stelde hij José aan zijn ouders voor. De verschijning viel tegen, meer echter nog haar afkomst, n bakkersdochter, al was ze dan welgesteld! als ge franken in guldens omrekent, wat blijft er dan met permissie; n maatschappelijke vooruitgang kan men n dergelijk huwelijk niet noemen. Hij zag 't in, maar ja, beloofd is beloofd. Inmiddels kreeg hij te strijden tegen het eenheidsfront van vader en moeder. Het beetje dat nog aan romantiek restte, werd verbrijzeld onder de pourparlers over den bruidsschat.

Op de bruiloft verbaasden zich de vrouwen dat hij terwille van dit meisje geen priester had willen worden! ze had glinsterende diepliggende oogjes, n kleine rosé neus. Maar Frans zn vrienden ondergingen voortaan de bijna ondefinieerbare aantrekkelijkheid van haar figuur, van haar opgewekte manieren. Elk man werd in ’t voorbijgaan verliefd op de weeke lijn van de kin van dit onschoone vrouwtje.