Het zotte vleesch

beschouwde, dien hij raadpleegde over zijn bezwaarlijkheden, wiens aristocratische bonhomie hem troosten kon. Over het diepste ziele-element sprak Siegfried hem niet. En als hij in Wenen daarover begon, lachte men geamuseerd. En Siegfried ging naar het dorp.

De zon maakte het nieuwe jaar warm. Door de helderwitte straten van Knoups’ parochie liepen witte kippen alsof het geen Zondag was. Notabele heren liepen reeds in 't zwart met hoge hoeden op om andere notabele heren nieuwjaar te wensen. Voor de kerk stond sierlijk in strakzittende soutane met de kleine driekantige bonnet op, Pastoor Knoups. Met vreugdevolle gebaren om het wederzien kwam hij naar Siegfried gestapt. Zo wandelden ze saam over het kerkhof, waar oude zerken met zinvolle inscripties het leven op n nieuwe wijze deden zien. Knoups vertelde dat hij van n jongen beeldhouwer n eiken Piëtabeeld voor 't altaar had gekocht, het oude Madonnabeeld werd, jammer genoeg, wormstekig. Als Kapelaan de tweede mis had gedaan, moest Siegfried s mee gaan kijken. Pastoor vertelde plastisch van oude Italianen, van de blauwe Fra Angelico, het was n muzikaal genot naar zijn zuidelijke woorden te luisteren, n Windmolen ontlokte hem wijsgerige sententies. Het leven was mooi en vol diepen zin. Knoups' arendsogen fonkelden in 't terracotta gezicht en hij zei herhaaldelijk, dat zijn leven zo volmaakt was. Siegfried was verheugd, al sprak Pastoor wellicht ook tot anderen zo; maar nu zag hij ook, hoe zijn vriend n levenskunstenaar was, n dandy in den hoogste zin. Het jaar was goed begonnen.

Ze traden in de leeglopende kerk. Machtig stond daar het eikenhouten plastiek, waar de lijdende godheid in de bezwijkende armen van zijn moeder met naturalistische getrouwheid was uitgehouwen. Een knap stuk werk. Uit n donkere nis nam de pastoor n kleiner beeld, en door n zijdeur traden ze buiten op  kerkhof, want hij wilde het Siegfried in de zon laten zien. „Kijk, dit is de Madonna, die er eerst stond, ⁷t is aan 't vergaan.”

„O, maar dit vind ik veel mooier ...” sprak Siegfried. „Weet je dat Maria en Mirjam dezelfde naam is?” Het was n beeld, zoals men