Het zotte vleesch

zich staan, midden in n troep van kleine, lieve, wilde kinderen, ze zag zich eten klaar maken ...„ hoe gezellig, hoe intiem .... Maar dat waren geen kinderen, zooals ze die van Anton krijgen zou, dat zouen norsche en saaie kinderen zijn, die hun dassen nooit verkeerd hadden zitten, die elkaar nooit s boksten of in 't haar zaten. Nu, om met iemand te trouwen .... Maar ze wilde ueberhaupt niet trouwen, ze zou weg teren in n benauwde, burgerwoning, met dahlia's in 't tuintje en geraniums aan de vensters; ze wilde niet in n keuken staan met n nare etenslucht.... Zou ze eigenlijk niet voor iets anders zijn ...., soms als ze moe was van 't drukke leven, had ze n heel vaag verlangen om weg te gaan ...., weg in n lief klooster .... Maar dan kon ze wel huilen en ze drong met haar kleine vuistjes tegen haar voorhoofd om weg te doen zulke nare gedachten ...., toe nooit meer zooiets denken.

Had ze echter Anton niet zoo goed als den bons gegeven, had ze hem niet weggezonden, als n kwajongen, niet eenmaal, maar meermalen, om s alleen te zijn met René? René ...., was dit ook maar enkel geflirt....; deze naam was n vreemd geluid in haar ooren .... Hij stond voor haar, lange slanke jongeman, wel zoo lang als haar broer. Zn oogen waren naast de aristokratische neus als gloeiend vuur en er omheen waren lange, zwarte wenkbrauwen. Om z’n bleek gezicht was 't lange haar, donker bijna als 't hare en de mond, de matroode mond, die als de hare was, de dunne, edele lippen .... Dit was René ....

Annie had veel geflirt, heel veel en ze nam 't zich zelf zeer kwalijk. Toen ze heel jong was had ze iemand erg liefgehad - en die was naderhand gestorven. Langzamerhand had zij den man leeren kennen in n bende kantoor- en plezierheertjes, egoïste fatjes en kwajongens. Overal had ze gezien de niets-ontziende Ich-trieb en daarnaast geil verlangen van hond naar teef. 't Walgde haar en ze gaf een voor een den bons. Nu had ze maar n epikuristiesche levensbeschouwing: Carpe diem en „moste mer niks om géve as te mer lol hubs.” Die laatste fraze had zelfs vleugels gekregen.