Bezettingstijd in Nederland Onder de Duitsche dwingeland

Al deze mannen werden op transport gesteld, Naar Mauthausen, het ergste concentratiekamp, dat Duitschland

telt.

Als protest, zijn de arbeiders van Amsterdam toen spontaan,

Direct hierna, in staking gegaan.

Fabrieken, kantoren en zaken moesten sluiten.

Want, de arbeiders, liepen naar buiten.

Zelfs, van vele Gemeentebedrijven,

Wilde niemand, meer werken blijven.

Toen de staking naar andere plaatsen dreigde over te slaan,

Kondigden de moffen, scherpe maatregelen aan.

Na 2 dagen, werd het werk dan ook ׳hervat,

En de rust keerde terug, in onze stad.

In opdracht der Duitschers toen kwam,

De Joodsche Raad voor Amsterdam.

Na oprichting hiervan, werd door hen beloofd

Dat geen Jood meer, van z'n vrijheid zou worden beroofd.

Ij/2 jaar later, ׳bleék echter pas,

Dat het weer, een grove leugen was.

Intusschen had de Gestapo wat anders bedacht.

En ging verder met de menschenjaöht.

Onverwachts, werden er groote groepen,

Voor de Arbeidsinzet, opgeroepen,

Vrijgezellen en vaders van huisgezinnen,

Allen, sleepten ze Mofrika binnen.

Niet alleen, van particulieren bedrijven moesten er veel,

Maar ook Rijks- en Gemeentepersoneel.

Ze kwamen heusch niet allen in hun eigen beroep,

Er moesten ook velen, naar de fabrieken van Krupp.

Ook naar andere Oorlogs-industriën, werden ze gezonden,

Al werd hiermee, het oorlogsrecht geschonden.

Maar wat kon hun dat schelen, geen zier,

Ieder overeenkomst was toch een vodje papier.

Was er onder andere met de arbeiders geen contract gesloten,

Waarin stond, dat ze een driemaandelijkse}! verlof genoten ?

Een maal in Duitschland, met de zorgen voor ׳thuis,

Mocht er zelden iemand naar het ouderlijk huis.

Een slechte ligging en de voeding in het kamp,

Was voor de jongens in Nazi-paradijs een ramp.

En de gróóte organisatie, het ״Nederlandsche Arbeidsfront",

Hield 'hierover maar z'n mond.

Stel je voor, dat ze hun Duitsche vrinden,

Eens flink de bel aan zouden binden.

Dan w'erden ze zelf, misschien ontslagen,

En dit risico, mochten ze niet dragen.

Zoo lieten ze de arbeiders, over aan hun lot,

En ... , zij bleven, buiten schot.