Storm uit het Oosten

dit was de kracht die daar in Amsterdam de Joden overrompeld had en nu de adem inhield voor een nieuwe stoot.

Maar zo verwoestend rende dit geweld I tegen de schering van haar leven in | dat heel de stad het lichaam spande als | een mens die plotseling de dood ontmoet:

| al wat hij uit de j aren heeft gered, j dromen niet weer te geven, een geloof j dat als muziek zijn wezensgrond beweegt, j vergaart zich in zijn zenuwen en stuwt j zijn leven tot een rechte vlam omhoog.

| Zo stond daar een verheerlijkt Amsterdam | opeens van aangezicht tot aangezicht j met het verderf licht tegen ledigheid,

| bewuste hartstocht tegen razernij.

j Vroeg in de morgen stoof de vrijheid los,

! onstuimig als een felle vogelzwerm.

Schouder aan schouder liep het werkend volk de straten binnen waar de winterdag j de ogen nog maar half geopend had;

| hun schreden dreunden als een trommelslag I alom de strijdgeest wakker, er begon ! zich iets te reppen in de atmosfeer,

‘ een tinteling, een knetterende brand;

| dan laaide eensklaps boven Amsterdam

! de morgenhemel van het harde licht

| dat de verzetsdrift losgeslagen had;

j en rechte mensen, stijgend in hun kracht,

j bewogen zich de huizen uit, een vloed

j van eensgezinden, een verloste schaar

j die met haar leven borg stond voor een droom:

35