NACHT DER BEWARING
Mijn moeders handen werden wit onder de lamp. Mijn vader sprak het woord dat de hemel ontsloot.
Ik deed mijn ogen dicht opdat het wonder mij niet blind zou slaan.
In éen seconde schoot het licht
van dertig eeuwen
achter mijn oogleden voorbij.
Dan keek ik naar het tafelblad waarboven een stem de vreugde der verlossing langzaam deed rijpen. Alle gezichten raakten bezield door een inwendig heil.
De aarde hing aan vleugels. Deinend werd
ik meegenomen. Tussen sterren
zag ik een hand en hoorde ik
iemand die sprak met de stem van mijn vader.
47